rəvayət — ə. nağıl, hekayə; 2) nağıl etmə; danışma; 3) xəbər, şayiə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Nagavanshi — The Nagavanshi (Sanskrit: नाग वंशी) dynasty is one of the ancient Kshatriya dynasties of India. The Vedas do not mention Kshatriyas of either Suryavanshi, Chandravanshi, Nagavanshi, Agnivanshi or such Vanshas or lineages. The Puranas, of… … Wikipedia
huş — is. <fars.> 1. Diqqət, fikir. . . Bir iskamyada oturan oğlanın huşunun yarısı müəllimdə olanda, yarısı da yanındakı qızda olacaq. . C. M.. <Dərviş:> Huşum və bədənim ləmsləşdi, pozğunlaşdı, özümü duymaz oldum. . A. D.. Huşa getmək –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kef — is. <ər.> 1. Ruhi və ya səhhətcə vəziyyət; hal, əhval. Kefin necədir? Kefini soruşmaq. Bu gün kefim yaxşı deyil. – Böyükxanım Qulamxanın kefini pərt görüb danışdırmağa cürət etmirdi. M. S. O.. <Kərbəlayı Qubad:> Ağanın kefi, əhvalı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nağılçı — is. 1. Çox nağıl bilən və onları məharətlə danışmağı bacaran adam. Nağılı nağılçıdan öyrən. (Ata. sözü). <Molla Abbas:> Necə nağıl de? Nə zəvzək danışırsan?. . Mən vaizəm, yoxsa nağılçıyam ki, sizə nağıl deyəm? C. M.. <Əsgər> nağılçı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tilsim — is. <ər.> Mövhumatçılara görə, sehrli qüvvəyə malik söz və s. ; ovsun, sehr (ən çox nağıllarda işlənir). İbrahim bir tilsim oxuyub, oldu tülkü, çıxıb kolun dibindən, yapışdı dəbrüşün boğazından, boğub öldürdü. (Nağıl). Bir tilsim oxuyub,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Bláhnjúkur — Bláhnúkur Bláhnúkur, im Vordergrund der Campingplatz von Landmannalaugar Höhe 940 m … Deutsch Wikipedia
Bláhnúkur — Bláhnúkur, im Vordergrund der Campingplatz von Landmannalaugar Höhe … Deutsch Wikipedia
nəqqal — ə. 1) nağıl deyən, nağıl danışan, nağılçı; 2) naqqal, çərənçi, boşboğaz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti